هر پگاه نو با یک نگاه نو

ساخت وبلاگ
غنچه های لبخند» بر «لب های نژند»!

 

 مهر و محبت ،«مایه ای بی کرانه» و «سرمايه اي جاودانه» است، 

كه انسان هيچ گاه از «هزينه كردن» و «بیشینه کردن» آن پشيمان نمی شود.  

 محبّت،«خارها را گُل» و «دارها را پُل» می کند.

محبت به آسمان،«رفعت» می آموزد و به صحرا،«عظمت».

محبت به سپیده،«عصمت» می بخشد و به جنگل،«حشمت».

محبت،به باران «سخاوت» می آموزد و به گلبرگ ،«لطافت».

محبت ،به صبح،«صداقت» می دهد و به صخره،«صلابت».

محبت به رود ،«کوشش» می آموزد و به چشمه،«جوشش».

محبت،«سراب را سیراب» می سازد 

و «گلبرگ های کتاب را پُر از دُرواژه های ناب».

محبت با «دست های نور» گیسوی سیاهِ «شب دَیجور» را «می گشاید» 

و چکامه سپید روز را «می سراید».

محبت می تواند خواب سبز دشت ها را «تعبیر» و رویای آبی دریاها را «تفسیر» کند.

محبت، «خونِ سپیدِ کهکشانِ عزّت» را بر 

«بلندایِ سقفِ سیاهِ شبِ ذلّت» «می ریزد»  

و آبشارِ سیمگونِ سپیده سحر را با زُلال نور «درمی آمیزد».

محبّت، «پویاتر از نسیم» و «پایاتر از تسنیم»، 

«بهار انسانیّت را طراوت» می بخشد و «نهال بشریّت را لطافت».

محبّت ،از «خداوندان خشم و خشونت» و «قدرتمداران قساوت و قسوت» 

می تواند «پویندگان دیار آیینه و آب» و «جویندگان سرچشمه آفتاب» بسازد.

بیاییم از «خارهای خشونت» ،«گلبرگ های محبّت» «برویانیم»

و بر «لب های نژند»،«غنچه های لبخند» «بنشانیم»!

 

------------------------------------- 

نژند: اندوهگین،افسرده، پژمرده، سرگشته، خشمگین

بیشینه کردن: افزودن آن،زیادکردن آن  

دَیجور: تاریک،تاریکی شب

تسنیم: نام چشمه ای در بهشت 

+ نوشته شده در چهارشنبه یازدهم بهمن ۱۳۹۶ ساعت 9:12 توسط فرزانه  | 

پیشنهادات و انتقادات...
ما را در سایت پیشنهادات و انتقادات دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : 1ft44338 بازدید : 99 تاريخ : جمعه 17 فروردين 1397 ساعت: 13:11